එදා
O/L විභාගය ආරම්භවෙලා ගෙවුනු 2 වෙනි දවස. තුශානිගෙයි මල්ලිගෙයි ඉගෙනීමේ
කටයුතු ගැනත්, ඊට ඕන කරන අනිකුත් දේ ගැනත් , උපකාරක පන්ති එක්කගෙන යාම් ඒම
ගැනත් වගේ ගෙදර හැම කටයුත්තක්ම හොයලා බලලා කලේ සීයා.. ඒ කියන්නේ අපේ අම්මගේ තාත්තා. උදෑසනින්ම රැකියාවට පිටත් වෙන තාත්තා ආපහු ගෙදර එනකොට හවස් වෙන නිසා තාත්තගෙන් වෙන්න ඕන හුඟක් දේවල් වුනේ සීයගෙ අතින්. රජයේ සේවයේ නිරතවෙලා
ඒ වෙනකොට සීයා විශ්රාම අරගෙන හිටිය නිසා ඊට ඕන කරන දැනුම වගේම කාල වේලාවත්
සීයට ඕන තරම් තිබුනා.
ජීවිතේ තවත් එක කඩ ඉමක් වෙච්ච O/L විභාගයට තුශානිත් සූදානම් වුනේ හොඳ ප්රතිපලයක් ගන්න ඕනේ කියන බලාපොරොත්තුවෙන් ...
කලින දවස් 2 කේ වගේම එදත් තුශානි ගෙදර ආවේ ඉක්මනට කෑම ටික කාලා ඊලඟ දවසේ තිබුන ගණිතය ප්රශ්ණ පත්තරයට සූදානම් වෙන්න. වෙනදා වගේම එදා තිබුනු ප්රශ්ණ පත්තරය ගැන සීයත් එක්ක ටිකක් කතා කරලා තුශානි ගණන් හදන්න පටන් ගත්තා. කවදාවත් තනියම වැඩ ටික කරන්න කියලා නැගිටලා නොයන සීයා එදා තුශානි පාඩම් කරන තැනට වෙලා ඉදගෙන පාඩම් කියලා දෙන්නේ නැතුව එකපාරටම එයාගේ කාමරයට ගියා.. එදා එහෙම ගියේ ඇයි කියලා තුශානිට නිකමටවත් හිතුනේ නැති එක ගැන අදටත් තුශානි හුඟක් හිතින් දුක් වෙනවා.
ඊට ටික වෙලාවකට පස්සේ එකපාරටම ආච්චි කෑ ගහපු සද්දෙට හැමෝම කලබල වෙලා සීයගේ කාමරයට ගියහම තමයි දැක්කේ සීයා සිහිය නැතිව ඇදේ නිදාගෙන ඉන්නවා.. මෙච්චර වෙලා හොඳට කතා කරකර හිටිය සීයා එක පාරටම සිහිය නැතිව ඇද උඩ හිටිය විදිහ තාමත් තුශානිට මැවිලා පේනව වගේ..
කොහොමහරි තාත්තත් ලඟ පාත ගෙවල් වල කට්ටියත් එකතුවෙලා සීයව ඉක්මනින්ම ගෙදර ලඟ හිටිය දොස්තර මහත්තය ගාවට ගෙනිච්ච්ත් එයාගේ නියමයේ අන්තිමේ කොළඹ මහ රෝහල වෙත ගෙනියන්න කටයුතු සිද්දවුනා.
එකපාරටම වෙච්චි දේ හිතාගන්න වත් බැරුව ආච්චිත් මාත් ගෙදර තනි වුනා. එදා රෑ වෙලාව ගත වුනේ හරිම හෙමින්. රෝහලට ගිය තාත්තත් අම්මත් අනිත් අයත් ආපහු ගෙදර ආවේ පාන්දරටත් කිට්ටු කරලා සීයව දැඩිසත්කාර ඒකකයට ඇතුලත් කලා කියන පුවතත් අරගෙන.
" සීයට ඉක්මනට හොඳවෙයි ..විභාගේ ඉවර වෙලා මම ඉස්කෝලේ ගාවට එන්නම් සීයා බලන්න එක්කන් යන්න... මගේ දූ පැටියා අඬන්නේ නැතුව දැන් නිදාගෙන හෙට උදේ විභාගේ ලියන්න යන්න ඕනේ හොඳේ .. "කියලා අම්මා මගේ ඔලුව අතගාල කිව්ව මට මතකයි...
විභාගෙට යන්න හොඳ මානසිකත්වයක් නොතිබුනාත් ඊලඟ දවසේ විභගෙට තුශානි ගියේ විභාගේ ඉවරවෙලා ගණන් ප්රශ්ණ පත්තරෙත් අරගෙන සීයා බලන්න යන අදහසින්.. ඒත් විභාගේ ඉවර වෙලා ගේට්ටුව ගාව ඉස්පිරිතාලේ යන්න අම්මා එනකන් තුශානි බලන් හිටියත් පොරොන්දු වෙච්චි විදිහට අම්මා ආවේ නෑ. ඒ වෙනුවට නෑදෑ කෙනෙක් වෙන මාමා කෙනෙකුයි නැන්දා කෙනෙකුයි තමයි ඇවිත් හිටියේ..
" අම්මයි තාත්තයි ආච්චිත් එක්ක ඉස්පිරිතාලේ ගියා. අපිට ඔයාව එක්කරගෙන එන්න කිව්වා.. "
" අද මාවත් එක්කන් යනව කිව්වනේ " එතකොට මම කිව්වා.
" හරි අපි දැන් යමුකෝ....." කියලා එයාලගෙ වාහනේට මාව නග්ගගෙන ගෙදර එන්න පිටත් වුනා.
හිතේ තිබ්බ දුකටම ගෙදර එනකන් කිසිම දෙයක් මම කතා කලේ නෑ කියලා මට මතකයි.
ගෙදර ගේට්ටුව ගාවට වාහනේ එනකොට මුළු මිදුලෙම සෙනඟ පිරිලා හිටියා.. ඊට කලින් කිසිම දවසක මරණ ගෙදරක් නොවිච්ච අපේ ගෙදර එදා මරණ ගෙයක් විදිහට තිබුනු විදිහ අදටත් හීනයක් වගේ. ආච්චිගෙත් අම්මගෙත් අඬන සද්දය ඇර එතනින් එහාට සිද්ධවෙච්චි කිසිම දෙයක් මගේ මතකයේ නෑ. මතකයේ තියෙන පුංචි පුංචි තැන් වුනත් වචන වලට පෙරලන එක දරා ගන්න බැරි දුකක්.
අපේ ජීවිත වලට හුඟක් ලගින් ඉදලා ජීවිතයේ ඕනෙම කරන මොහොතක නොහිතපු විදිහට සීයා නොඑන ගමනක් යයි කියලා අපි හීනෙකින් වත් හිතුවෙ නෑ.
හදිසියේම රුධිර කැටියක් මොලයේ නහරයක හිරවීම නිසා නහර කිහිපයක් පුපුරා යාමෙන් ලේ වහනය නිසා සීයා මිය ගිය බවත් රෝහල් ගත්කර පසු දින උදේ 10.00 ට විතර ඔහු අපෙන් සමුගත් බවත් මරණ වාර්තාවේ සඳහන් වුනා..
අදහගන්නවත් බැරි වෙලාවක මේ වගේ දෙයක් සිද්ධ වුනත් ඒ දුක දරාගෙන තුශානිගේ ගෙදර අයත්, නෑදෑයිනුත්, යාළුවොත්, ගුරුවරුත් තුශානිව විභාගයට යවන්න කටයුතු කලේ කොහොමද කියන එකත්, තුශානි හුඟක් ආදරය කල සීයගෙ නිසල දේහය ගෙදර තියෙද්දි තුශානි විභාගය ලිව්වේ කොහොමද කියන එකත් තාමත් හිතාගන්න බෑ. කොහොම වුනත් මගේ විභාගය සීයගේ හිතේ තිබුනු ලොකු බලාපොරොත්තුවක්..
අවුරුදු 9 ක් ගතවෙන අද දවසෙත් ඒ සිදුවීම මතක් වෙන වාරයක් වාරයක් පාසා සිය දහස් වරක් හිතින් අඬන මම එදා ඒ දුක කොහොම දරා ගත්තද කියන් එක ප්රශ්ණාර්ථයක්.. සමහර විට ඒ විභාගයට සීයගෙන් ලැබුනු ආශිර්වාදයක් නිසාවෙන් වෙන්න ඇති. A 9 ක් එක්ක තුශානි, සීයාගේ බලාපොරොත්තුව සීයා හිතපු විදිහටම ඉෂ්ට කලා..
ඒ නිසා උඳුවප්
මාසේ 16 වෙනිදාව කියන්නේ තුශානිගේ ජීවිතේ හුඟක් දුක්බර දවසක්. ඒ මීට අවුරුදු 9 කට
කලින් තුශානියි, ගෙදර කට්ටියයි දාලා තුශානිගේ සීයා නො එන ගමනක් ගියත්ඒ මතකය තවමත් අපි අතරේම තියෙන නිසාවෙන්. මේ ලෝකේ හිටිය හොඳම සීයා අපිට හුඟක් ලඟින් ඉදලා අපිට ඕනෙම වෙලාවක
අපිව දාල ගියා කිව්වොත් හරියටම හරි.
පහුගිය
16 වෙනිදාව පෝය දවසක් වෙච්චි නිසා ගෙදර කට්ටිය, පන්සලේ හාමුදුරුවන්ටයි ,
සිල් ඇත්තන්ටයි දානය පිලිගන්වලා ඒ පින් සීයට අනුමෝදන් කරන්න ඕනේ කියලා
කල්පනා කරලා ඒ කරයුතු හුඟක් හොඳින් ඉෂ්ට කලා. ඒ උපදින හැම ආත්මයකම සීයා මගේම සීයා වෙලා උපදින්න කියන
තුශානිගේ අහිංසක ප්රාර්ථනාවත් එක්ක.
