117. අත්තම්මා ...

 

මිණිබිරියක් අත්තම්මා කෙනෙකුගේ අතින් අල්ලාගෙන සිටින ඡායාරූපයකි.

( අන්තර්ජාලයෙන් උපුටා ගන්නා ලදී )

වෙනදා නම් අපි යනකොට
මල් ඔසරිය හැඩට ඇඳන්
බලාන හිටි හැටි මතකයි
ඉස්තෝපුවේ පුටුවේ ඉඳන්

 ගෙට ගොඩවෙන කොටම ඇවිත්
හිස අතගා තුරුළු කරන්
නලලේ හාදුවක් තියලා
මහන්සි නිව් හැටි මතකයි

කෙහෙල් කැනක් හෙම ඉදවලා
කැවිලි ජාති ගොඩක් හදලා

මාළු පිනිත් අඩුවුනේ නෑ

අලුත් හාලේ බතට රසට

කාලය ගත වෙලා ගිහින්
අපි ටික ටික ලොකු වෙනකොට

නිතර එන්න බැරි වුනානේ

හඬ ඇහුවට දුර බනුවෙන්

 

ඒ හින්දා ද වෙනදා වගේ  

අද නාවේ ඉස්සරහට

තරහ වෙලා දෝ හිතුනා

නාවට මෙහි බලලා යන්න   

සමාව ඉල්ලන්න හිතන්
කාමරේට දුව ආවේ

නෑනේ අද වෙනදා වගේ

තුරුළු කරන් මා ඉම්බේ

  කාමරයේ ඇඳ උඩ හිඳ 

හිටියට මා දෙස බලාන
වෙනදා තිබුනු හයි හත්තිය
දැනුනා දැන් නැති විත්තිය 

ඒත් හිනා මූනේ නම්
කිසි අඩුවක් නෑ පෙනුනේ
කිරි පාටට කොන්ඩේ එක්ක
පින් පාටයි එහි තිබුනේ

බණ පද වැල් එකට අරන්
අනිත්‍ය ගැන කිව් විදිහට

සුදු අත්දෙක රැලි වැටිලා 

ගතේ වාරු නැති වෙනකොට 

යන්නට දැන් කාලේ ඇවිත්
කීවත් දැනි නිතරම ඔබ  

 අත්තම්මේ යන්න එපා
දිවිය ලෝකේ ඉක්මනටම

~

ප.ලි. - අත්තම්මට ( තාත්තාගේ අම්මට ) දැන් අවුරුදු 94ක් වෙනවා..  පහුගිය දවසක අත්තම්මා බලන්න ගමේ ගියහම හිතුනු දේවල් ටිකක් තමයි මේ විදිහට කුරුටු ගෑවේ.

116. අවුරුදු තුනයි ... ( 3rd Blog anniversary)

අද ඔක්තෝම්බර් මාසෙ හත් වෙනිදා ...  

අදට තුශානි බ්ලොග් ලියන්න පටන් අරගෙන අවුරුදු තුනක් සම්පූර්ණ වෙනවා. අවුරුදු තුනක් කියන්නෙ ලොකු කාලයක් නම් නෙවෙයි ඒත් පොඩි කාලෙකුත් නෙවෙයි. 

කොහොම වුනත් අහම්බෙන් බ්ලොග් ලියන්න පටන් අරගෙන මේ තරම් දුරක් එන්න ලැබුන එක ගැන නම් තුශානිට හිතේ ලොකු සතුටක් තියෙනවා.

වසර තුනක් වෙනකන් තුශානි බ්ලොග් අවකාශයේ සැරිසැරුවා නම් ඒ කැකුළු ගොමුවට ආගිය ඔබ සැමදෙනා නිසාමයි. තුශානි ලියපු දෙයක්, කෙනෙක් කියවලා ඒ ගැන යමක් කිව්වා නම් ඒ කියපු දේ  තමයි තුශානිට ඊලඟ පියවර තියන්න ශක්තිය වුනේ. එහෙම අඩිය තිය තිය තමයි තුශානි අද අවුරුදු තුනේ කඩයිමට ආවේ.

දෙයක් ලියන්න නම් හිතේ සන්සුන්, නිදහස් බවක් තියෙන්න ඕනෙනෙ. එහෙම නැතිකොට කොච්චර උත්සාහ කලත් තුශානිගෙ අතින් කිසිම දෙයක් ලියවෙන්නෙ නෑ. ඉතින් ලියන්න බෑ කියලා අත ඇරලා දාපු අවස්තා කීපයක්ම තියෙනවා.
 
තුශානි ගොඩක් වෙලාවට උත්සාහ කලේ කෙනෙක්ට කියවලා පුංචි හරි දෙයක් ලබා ගන්න පුළුවන් විදිහේ යමක් ලියන්න. ඒ වගේම කවුරුත් නොහිතන පැති ගැන ලියන්නත් තුශානි ගොඩක් කැමතියි. ඉතින් ඒ උත්සාහයන් යම්තාක් දුරකට හරි මේ අවුරුදු තුන තුලදී සාර්ථක කරගන්න ලැබුනා කියලා තුශානි විශ්වාස කරනවා.    

පහුගිය අවුරුදු තුන දිහාවට ආපස්සට හැරිලා බලනකොට නෙළුම් යායා වේදිකාවට ගොඩවලා සම්මානයක් ලබා ගන්න හැකි වීම මේ බ්ලොග් අවකාශයේ තුශානිගේ අමරණීය මතකයක්.  බ්ලොග් ලෝකයේ විශිෂ්ටයින් අතර තුශානි බොහොම අධුනිකයෙක් නිසා ඒ අවස්තාව තුශානිට ගොඩක් වටින අවස්ථාවක් වුනා.

බ්ලොග් අවකාශයේ මේ ගෙවුනු අවුරුදු තුන පුරාවට තුශානිට විවිධ අය හඳුනගන්න ලැබුනා.  හඳුනගන්න ලැබුනු අය අතරේ බොහෝ දෙනෙක් හදවතින්ම උදව් කරපු, ආශිර්වාද කරපු, හොඳ නරක කියලා දීපු අය. එහෙම නැති අයත් හමු නොවුනාම නෙවෙයි. ජීවිතයෙත් සැබෑ හිතවතුන් හැමදාමත් ඉන්නවා, ව්‍යාජ හිතවතුන් අයින් වලා යනවා වගේ බ්ලොග් අවකාශය තුලත් සැබෑම හිතවතුන් හැමදාමත් තුශානිත් එක්ක හිටියා. එහෙම නොවුනා නම් අද මේ වගේ අවුරුදු තුනක් සමරන පොස්ට් එකක් තුශානිගෙ අතින් නොලියවෙන්නත් තිබුනා. ඉතින් ඒ  හැම කෙනෙක්ටම ගොඩක් ස්තූතියි. 

අලුත් ජීවිතෙත් එක්ක ගෙදර වැඩයි, ඔපීසියෙ වැඩයි, කරන අනිත් අමතර වැඩයි නිසා බ්ලොග් කියවන්න, ලියන්න කාලය වෙන කර ගන්න එක නම් ටිකක් ලොකු අභියෝගයක්.  ඒත් මේ හැම දෙයක්ම බාදාවක් නැතුව හොඳින් කරගෙන බ්ලොග් කියවන්න, ලියන්නත් පුළුවන්කම ලැබිලා තියෙන එක තුශානි ලබපු ලොකු භාග්‍යයක් කියලයි විශ්වාස කරන්නේ.

ඉතින් මේ අවුරුදු තුන පුරාවට වගේම ඉදිරියටත් තුශානි ලියන ඒවා කියවන්න, ඒ ගැන අදහස් දක්වන්න කැකුළුගොමුවට ගොඩවදින්න කියලා තුශානි බොහොම ලෙන්ගතුව අද දවසෙදිත් ආරාධනා කරනවා..