112. කෝ බලන්න වම් අත උස්සන්න...

මේ පොස්ට් එක මීට ටික දවසකට කලින් ලියලා ඉවර කරන්න හිතාගෙන හිටියට තුශනිත් සොළොස් මහා ගීත වැස්සට තෙමිලා හිටිය නිසා ලියලා ඉවර කර ගන්න බැරිවුනා. කට්ටියම ගීත වැස්සෙ තෙමි තෙමි ඉන්නකොට තුශානි කොහොම නොතෙමී ඉන්නද නේද හි.. හි... කොහොමින් කොහොමහරි අගෝස්තු මාසේ ඉවර වෙන්න කලින් මේ පෝස්ට් එක දාන්න ඕනෙ නිසයි වැඩ ගොඩක් මැද්දේ වුනත් අද පෝස්ට් එක ලියන්න පටන් ගත්තේ...

හොඳයි , අද තුශානි කියන්න යන්නේ මේ මාසේ පහුවුනු වැදගත් දවසක් ගැන. කෝ බලන්න දන්න කෙනෙක් ඉන්නව නම් වම් අත උස්සන්න. 

ඔව්... ඔයාලා හිතුවා හරි.. පහුගිය අගෝස්තු 13 වෙනිදාට යෙදුනු ලෝක වමත් කරුවන්ගේ දවස වෙනුවෙන් තමයි අද පොස්ට් එක වෙන් වෙන්නේ.

තුශානි විශේෂයෙන්ම මේ ගැන කතා කරන්න හිතුවේ තුෂානිත් ඒ පක්ෂෙ කෙනෙක් නිසා. හෝව් හෝව් පක්ෂෙ කිව්වේ දේශපාලනේ පැත්තෙන් නෙවෙයි හරිද. තුශානිත් වමත්කාරිනියක් නිසයි. 

පුංචි කාලේ කෑම කනකොට, පාටකූරු වලින් ලියන්න පටන් ගන්නකොට, එක එක දේවල් කරන කොට තුශානි වම් අතෙන් තමයි ඒවා කරලා තියෙන්නෙ. ඉතින් ඒ දේවල් වලින් අම්මලා මට හුරු වම් අත කියලා අඳුරගෙන තියෙනවා. පහු වෙන කොට කෑම කන එක නම් දකුණු අතට හුරු කරන්න එයාලා කටයුතු කරලා තිබුනත් අනිත් දේවල් වලට මුකුත් බලපෑමක් කරලා තිබුනෙ නෑ. කොහොමින් කොහොමහරි අද වෙනකොට කෑම කන එක ඇර අනිත් හැම වැඩකටම තුශානිට හුරු වම් අත. 

හැබැයි ඉතින් වමත් කාරියක් වෙච්ච නිසා අකර තැබ්බ වලට මුහුණ දෙන්න වුනු අවස්තාත් නැතුව නෙවෙයි. ඉස්කෝලෙ යන කාලේ ලියන කොට එහා පැත්තේ ඉන්න ළමයගේ  අතේ වදින ප්‍රශ්ණෙ මුහුණ දෙන්න වුනු ප්‍රධාන ගැටලුවක්. ඉතින් තුශානි ගොඩක් වෙලාවට ඩෙස්ක් එකක හරි මේසෙක හරි අයිනක තමයි වාඩි වුනේ.  ඒ නිසා ගුරුවරුගේ උකුසු ඇස් තුශානිගෙ පොතට නිතරම යොමු වෙලා ඇදුනු සුවිප් ටිකට් නම් හිසේ කෙස් ගානට.. හි.. හි... 

කවි , ගාථා වගේ දේවල් පාඩම් දෙන්න, ගණන් බෝඩ් එකේ හදන්න. එක එක දේවල් ඉදිරිපත් කරන්න ඇයි මේ අයිනෙන්ම පටන් ගන්නේ කියන දැවැන්ත ප්‍රශ්නේ ඒකාලේ තුශානිට බොහොම බරපතල විදිහට දැනිලා තිබ්බ ප්‍රශ්නයක්. 

හැබැයි අනිත් අය යනකන් ඉන්නෙ නැතුව ඉක්මනින්ම පන්තියෙන් එලියට යන්න, පන්තිය පටන් ගන්න අන්තිම තප්පරෙ හරි ඇවිත් වාඩි වෙන්න වගේ අමතර වාසිත් නොතිබ්බා නෙවෙයි. 

ඇයි නොට් එකක් ලියා ගන්න හරි , දීපු වැඩක් කරගෙන එන්න හරි බැරි වුන වෙලාවක ලන්ට් ටයිම් එකේ කන ගමන් වුනත් නොට් , ගෙදර වැඩ ලියාගන්න පුළුවන් වෙච්චි එකත් පුදුමාකාර වාසියක් වුනා. කෑම කන අතර තුරේ මොකක් හරි දෙයක් හැන්දකින් බෙදා ගන්න, මූඩියක් අරින්න වගේ වෙන වැඩත් කරන්න පුළුවන් වීමත් වාසියක්.

සංගීතය හදාරන්න ගිහිල්ලත් පුංචි පුංචි අකරතැබ්බ වලට මුහුණ දෙන්න තුශානිට සිද්ද වුනා. වයලින් , ගිටාර්, බටනලා, සිතාර් ගහන්න පුරුදු වෙනකොට සංගීත මිස් ගෙන් වෙනමම මට හුරු විදිහට එගෙන ගන්න වෙච්චි එක සමහර වෙලාවට කරදරක් කියල හිතුනු අවස්ථාත් තිබුනා. 

ගොඩක් වෙලාවට පාවිච්චි කරන උපකරණ හදලා තියෙන්න දකුණ හුරු අයටනේ. උදාහරණ විදිහට කියනවා නම් මහණ මැෂිම, හිරමණය, පරිගණක වගේ දේවල් පාව්ච්චි කරනකොට වමත හුරු වුනත් දකුනෙනුත් ඒ දේවල් කරන්න සිද්ද වෙලා තියෙනවා. 

උසස් අධ්‍යාපනය හදාරද්දී දේශන වලට සහභාගීවෙන කොට දේශන ශාලා වල තියෙන පුටු නිසාත් අකරතැබ්බ ගොඩ කට මුහුණ දෙන්න වුනා. වමත් කරුවන් සඳා නිර්මාණය වුනු පුටු තිබුනත් තියෙන්නෙ බොහොම සුළු ප්‍රමාණයක් නිසා ඒ පුටුවක් හොයා ගන්න එක ලේසි පහසු වුනේ නෑ.  

දන්නවද... ලොක ජන ගහනයෙන් 10% ක ප්‍රමාණයක් වමත් කරුවොලු. මේ අතරින් සමහර අය නම් පහු කාලීනව දකුණට හුරු වුනු අය ඉන්නවලු. කොහොමවුනත් ලොව පුරා විසිරිලා ඉන්න වමත් කරුවො එකට එකතු වෙන්න හිතාගෙන තමයි අගෝස්තු 13 වෙනිදා ජාත්‍යන්තර වමත් කරුවෙන්ගේ දවස ලෙස නම් කරලා තියෙන්නෙ. මුලින්ම 1976 තමයි මේ විදිහට දිනයක් වමත් කරුවන් වෙනුවෙන් සමරන්න පටන් අරගෙන තියෙන්නෙ.  ඒ කියන්නේ මීට වසර 40 කට කලින්. 

ලෝකය පුරා විසිරිලා ඉන්න වමත් කරුවො ගැන ටිකක් හොයලා බලනකොට ඒ අයගෙන් බොහොමයක් විවිධ අංශ වලින් ජනප්‍රියත්වයට පත් වෙච්ච අය බව පැහැදිලි වෙනවා. 

මේ බලන්නකෝ...  

* ඇල්බට් අයින්ස්ටයින්

* ඇරිස්ටෝටල්

* මාරි කියුරි 

* ලියනාඩෝ ඩාවින්චි

* නැපොලියන් බොනපාට්

* බිල් ගෙට්ස්

* බැරැක් ඔබාමා

* චාල්ස් කුමරා

* බිල් ක්ලින්ටන්

* ඇන්ජලීනා ජෝලී

* විලියම් කුමරා

* ටොම් කෘස්

ඔය අන්තිම එක හිස් තිබ්බෙ පස්සෙ තුශානිගෙත් ෆොටෝ එකක් අලවගන්න ;) 


එහෙමනම් ඉතින් අගෝස්තු 13 වෙනිදා පහු වුනත් ලෝක වාසී සියලුම වමත් කරුවන්ට සුබ වමත්කරුවන්ගේ දිනයක් කියලා  ප්‍රර්ථනා කරන්න තුශානි මේක අවස්ථාවක් කර ගන්නවා...