108. ආෆ්ට වෙඩින් ඔපීසි කතා ...

ඔන්න ඉතින් සති දෙක තුනක නිවාඩුවකට පස්සේ තුශානි පුරුදු විදිහට උදේ පාන්දරම ඔපීසියට ගොඩවුනා.. ඔව් ඔව්.. අර කලින් කිව්ව ඔපීසීයම තමයි. හි..හි.. 

කලින් ඔපීසියම කිව්වට මොකද, සති දෙක තුනට ඒකත් සෑහෙන විදිහට වෙනස් වෙලා..   හප්පේ... මොනා වෙනස් වුනත් පුටුව ඉතුරු වෙලා තියෙන එකම මදැයි කියලා හිත හදාගෙන ඔන්න ඉතින් වැඩ පටන් ගත්තට, පුටුවෙ ඇලවිලාම ඉන්න වෙන ගානට මේසෙ උඩ වැඩ සෑහෙන ගොඩ ගැහිලා තිබුනා. 

" මිස්.. මිස්.. " හුරු නැති පිරිමි කටහඩක් 

හපොයි... තේ ගේන කෙනාත් වෙනස් වෙලා...

මේස උඩ තිබුනු ෆයිල් කන්දේ උඩම ෆයිල් එකේ Report කියන වචනෙට උඩින් මෙන්න අවුරුදු විස්සක විතර කොලුවෙක් දත් තිස් දෙකම පේන්න හිනා වේගෙන තේ එකත් අතේ තියාගෙන ඉන්නවා.. 

"ඔයා අලුතෙන්ද ආවේ ? " Report කියන වචනෙ ඔළුව ඇතුලට කිඳා බස්ස ගන්න ගමන්ම මම ඇහුවා.. 

" ඔව්... " බ්ලා.. බ්ලා.. බ්ලා... කියලා මොනාද ටිකක් එයා කිව්වත් මගේ ඔළුව තිබුනේ හදලා යවන්න තිබුනු Report එකේ. 

" හරි තැන්ක්යු. තේ එක තියන්න. ඔයා තව විනාඩි 15 කින් එන්න. මට හදිස්සි ෆයිල් එකක් තියෙනවා Head office එකට යවා ගන්න.  

අපි එයාට මලිත් කියමුකෝ. මලිත් කිව්වට මොකද ඒ වෙලාවේ නම්, කියපු නම ගම විස්තර ටික මගේ කණ් බෙරේට වදින්නේ නැතුව අර ෆයිල් එකේ පැටලිලයි තිබුනේ. 

ඔන්න ඉතින් මලිත් හා කියලා ඔළුව වනලා ගියා. 

ගෙවිලා ගියේ හරියටම විනාඩි දා හතරයි තත්පර පනස් පහයි මෙන්න මලිත් ඇවිත් මේසේ ගාව. 

" මිස් ෆයිල් එක දැන් ගෙනියන්නද ? " 

"අහ්.. වෙලාවටම ඇවිත් නේද ? මේක ඉක්මනට ගිහින් xxx ට  දීලා ඉඳලා අරගෙනම එන්න. "

හා කියලා ඔන්න මලිතුත් ෆයිල් එක අරගෙන ගියා..  

මෙන්න ටික වෙලාවක් යනකොට වම් ඇහේ කෙලවරේම ඇහි පිහාට්ට ගාවින් පේනවා මලිත් ඉන්නවා ඔපීසියෙ කෙනෙක් එක්ක කතා කර කර.

"බලන්නකෝ හදිස්සියි කියලා දීලත් ගිහින් නෑනේ.. කිසි ගානක් නැතුව අරයත් එක්ක කතාව. දැන් විනාඩි විස්සකටත් වැඩියි. ම්... ගිහින් එන්න නම් වෙලාවක් නෑ. එතනට යන්නම යනවනේ විනාඩි පහළවක් විතර. " 

රතු කට්ට පනින්න ඔන්න මෙන්න ගානට එක එක ඒවා ඔළුවට එන්න ගත්තා. කෝකටත් කතා කරලා අහනවා මොකද යන්නෙ නැතුව කරන්නෙ කියලා.

ඒත් ඉතින් කතා කරන්නෙ මොකක් කියලද.. නම වත් අහගත්තෙ නෑ නේ.. කමක් නෑ චුට්ටක් එතනට ගිහින් බලන්න ඕනෙ. කියලා හිතලා වැඩ ටික පැත්තක තියලා එතනට ගිහින්ම බැලුවා. 

"අනේ මිස්..  තාම යන්න බැරි වුනා මේ දැන් යනවා කියලා කියන්න ඇති කියලා නේද හිතුනේ.. 

ම්හු.. එයාට කිසි ගානක් නෑ. ලඟට යනකොටත් හොඳට දත් තිස් දෙක පේන්න හිනා වේගන ඉන්නවා. 

" තාම ගියෙ නෑ නේද .. යන්න යන්න ඉක්මනට ෆයිල් එක ගෙනියන්න..   "

"නෑ.. මිස් මම.. මම... "  කියලා මෙන්න මෙයා අත දික් කර කර මොකක්ද කියන්න හදනවා. 

"හරි හරි කමක් නෑ දැන් යන්න. ඕක හදිසි ෆයිල් එකක්. " 

ඔන්න දැන් එතකොටම මට පේනවා ඔපීසියේ එතන වටේ හිටිය දෙතුන් දෙනෙක් ටිකක් අමුතු විදිහට හිනා වෙනවා. 

"ම්.. ඇයි මෙයාලා හිනා වෙන්නේ... මොකද....."  ඔන්න ආපහු ප්‍රශ්ණ ටිකක් මගේ ඔළුවට එක, දෙක ගානේ එන්න පටන් ගත්තා..

" මිස්... මම මේ ඔෆිස් එකේ නෙවෙයි..  අයියා තමයි මේ ඔෆිස් එකේ ඉන්නේ. අපි නිවුන්නු. මට මගදි හම්බුනා අයියා යනවා. මිස්ගේ ෆයිල් එක වෙන්න ඇති අරගෙන ගියා. " 

ප.ලි. - මීට වඩා අකර තැබ්බ අවස්ථාවන්ට ඔපීසියේ එකෙනෙක් දෙන්නෙක් හැරෙන්නට අනිත්  හැමදෙනාම මුහුණ දී ඇති බැවින් මෙය නොගිහින හැකි තරම් සිදුවීමක් බව කරුණාවෙන් සලකන්න.  හි.. හි..