චුට්ටක් නැවතිලා බලමුද ?

බලන්න ... 2015 අවුරුද්ද උදා වෙලා අද වෙනකොට දවස් 5 ක් ගතවෙලා ගිහින්. ඒ කියන්නේ අපිටත් නොදැනීම කාලය බොහොම ඉක්මනින් ගිවීගෙන ගිහින්. ඉක්මනින්ම ගෙවීගෙන යන මේ කාලයත් එක්ක අපි යන්ත්‍ර සූත්‍ර වගේ වැඩ කරනවා මිසක්, චුට්ටක් නැවතිලා හිතන්න එක විනාඩි පහක හරි කාලයක් අරගෙන තියෙනවද කියලා අහලා බැලුවොත් හුඟ දෙනෙක් ගෙන් ඒකට ලැබෙන්නේ " නැහැ" කියන පිළිතුර. 

අපි කවුරුත් ඒ ගැන නොසලකා හැරියට චුට්ටක් නැවතිලා හිතලා බලන්න ගන්න විනාඩි පහ අපේ ජීවිතයට කොයි තරම් වටිනවද කියලා දැනෙන්නේ අපිටම ප්‍රශ්නයක් ඇවිත් නැවතිලා ටිකක් හිතන්න සිද්ද වුන වෙලාවට.

 ඒ නිසා අද තුශානි හිතුවා මේ අවුරුද්දේ ලියන මුල්ම පෝස්ට් එක විදිහට හිතන්න යමක් ඉතිරි කරන දෙයක් ගැන ලියන්න ඕනේ කියලා. ඉතින් බෝතල් අඩි තියෙන ලොකූ කණ්නාඩි දෙකකුත් දාගෙන, පොත් ගොඩකුත් වටේට තියාගෙන පොත් ඇතුලේ වගේම ලෝකය එහා මෙහා යාකරගෙන දැල් බැඳගෙන ඉන්න අන්තර්ජාලයටත් ගොඩ වෙලා බැලුවා ජීවිතය ජය ගත්ත මිනිස්සු ප්‍රශ්ණ වලට මුහුණ දීපු විදිහ, එයාලගේ සිතුම් පැතුම් මොනවගේද , එයාලා මොනවගේ දේවල්ද කරලා තියෙන්නේ කියලා.

අන්න එහම හොයාගෙන යද්දී සෑහෙන කියන්න දේවල් හම්බවුනා. ඒ අතරින් එකක් තමයි මේ.   

Coca - Cola  සමාගමේ හිටපු විධායක නිලධාරී බ්‍රයන් ඩයිසන් මහත්තයා ජීවිතේ හිතන්න ඕනේ දේවල් පහක් ගැන තත්පර තිහක කෙටි දේශනයකින් විස්තර කරලා තියෙනවා. සමහරවිට ඔයාලා මේ ගැන දැනටමත් දන්නවා වෙන්නත් පුළුවන්. දන්න අයට ආපහු මතක් වෙන්නයි නොදන්න අයට දැන ගන්නයි තමයි මේ සටහන තියන්නේ. 

බ්‍රයන් මහත්තයා කියන විදිහට ජීවිතය කියන්නේ, හරියට බෝල පහක් අහසට විසිකරමින් ආපහු ඒවා අල්ල ගනිමින් කරන ක්‍රීඩාවක් වගේලු හැබැයි මේ හැම බෝලයක්ම බිම වැටෙන්න නොදී අල්ල ගන්නත් ඕනේලු.  එයා ඒ බෝල පහ හිතන්න කියලා කියන්නේ ‍රැකියාව, සෞඛ්‍ය, පවුල, මිතුරන් හා විනෝදාංශ විදිහටයි.  

මේ ක්‍රීඩාවේදී ටික කාලයක් යද්දී අපිටම ඉක්මනින්ම තේරේනවලු අර ‍රැකියාව කියන බෝලය අනික් බෝල වලට වඩා ටිකක් වෙනස් කියලා. හරියම මෙන්න මේ වගේ; අනික් බෝල හතර වීදුරු බෝල හතරක් කියලා හිතුවොත් ‍රැකියාව ඊට වෙනස් රබර් බෝලයක් වගේලු. 

.

ඒ කියන්නේ ‍රැකියාව කියන බෝලය අපේ අත්වැ‍රැද්දකින් හරි පුංචි අතපසුවීමකින් හරි මේ ක්‍රීඩාවේදි අපේ අතින් අත ඇරිලා බිමට වැ‍ටුනොත් නැවතත් ඒක ආපහු අපි වෙතට එනවලු හරියට රබර් බෝලයක් බිම වැටිලා ආපහු එනවා වගේ. ඒත් සෞඛ්‍ය, පවුල, මිතුරන් විනෝදාංශ  කියන බෝල එක පාරක් හරි අපේ අත්වැ‍රැද්දකින් හරි අතපසුවීමකින් හරි බිම වැ‍ටුනොත් ඒවා වීදුරු බෝල වගේ නිසා පලුදු වෙලා ආපහු තිබුන තත්වෙට පත්වෙන්නේ නෑලු. 

ඒ නිසා ජීවිතය කියන මේ ක්‍රීඩාවේදි අපි අර බිම වැ‍ටුනත් නැවත අපි වෙත එන රබර් බෝලයට වඩා, බිම වැ‍ටුනොත් පලුදු වෙලා යන වීදුරු බෝල හතර ගැන වැඩි සැලකිල්ලක් යොමු කරලා වැඩි අවධානයකින් යුතුව කටයුතු කරන්න ඕනේ කියලා තමයි බ්‍රයන් මහත්තයා පෙන්නලා දෙන්නේ.

ඇත්තටම අපි අපේ ජීවිත ගැන කල්පනා කරලා බැලුවහම අපි වැඩි අවධානයක් දීලා තියෙන්නේ වීදුරු බෝල වලට වඩා රබර් බෝලයෙන් කියවෙන ‍රැකියාවට. රාජකාරිය දේව කාරිය විදිහට සලකන එකේ වරදක් නෑ. ඒත් ඒ නිසා ජීවිතයේ අනිකුත් වටිනා දේවල් නැති කරගත යුතු වෙන්නේ නෑ. අන්න ඒ නිසා මේ අවුරුද්දේදීවත් රාජකාරිය වගේම තමන්ගේ සෞඛ්‍යය, පවුල ගැන, දුක සැපේදී ලඟ ඉන්න යාළුවෝ ගැන, හිත නිදහස් කරගන්න, සැහැල්ලු කරගන්න පුළුවන් විනෝදාංශ ගැන ටිකක් වැඩිපුර අවදානය යොමු කරමින් කටයුතු කරන්න උත්සාහ කරමු නේද...

ම්.. ඔයාලම චුට්ටක් නැවතිලා හිතලා බලන්නකෝ...  :)

 

නැවතිලා හිතලා බලන්න තුශානි ලියපු තවත් ඒවා ..  

බ්ලොග් ලියන අයට සම්මන්ත්‍රණයක් .. 

දීර්ඝායුෂ ලැබූ පොඩි හාමුදුරුවෝ...

මාලිගාවට යනවද ? ආපහු එනවද ?