100. කෝපි කෝප්පයක් බීලම සමරමු...

දන්නවද ... අද තුශානි ලියන්නේ කැකුළු ගොමුවේ 100 වෙනි පොස්ට් එක. බ්ලොග් කියවන්න තිබුනු ආසාවටයි, ඒවාට කමෙන්ට් කරන්න තිබුනු ආසාවටයි බ්ලොග් එකක් හදා ගන්න ඕනෙ කියලා හිතුවට පොස්ට් 100 ක් ලියාගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා නම් තුශානි කවදාවත් හිතලා තිබුනේ නෑ .

කොහොම වුනත් අද හුඟක් සතුටු දවසක් නිසා තුශානි හිතුවා, ඔයාලාටත් කෝපි කෝප්පෙක රස විඳින්න අවස්ථාව දීලාම ඒ සතුට සමරන්න.

හරි... ඔන්න එහෙනම් කෝපි කෝප්පේ රස විඳින ගමන් මේ ටිකත් අහන්න්කෝ....

ජීවිතේ අපිට එක එක අවස්ථා වලදී නොයෙක් විදිහේ ප්‍රශ්න වටට මුහුණ දෙන්න සිද්ද වෙනවා. ඉතින් එහෙම ප්‍රශ්න වලට මුහුණ දෙද්දී, අපි ඒවට ප්‍රතික්‍රියා කරන විදි ගැන ඔයාලා ටිකක් හිතලා බලලා තියෙනවද ?  

සමහර විට නැතුව ඇති. කමක් නෑ... අපි දැන් කෝපි එකක් බිබී ඉන්න නිසා, දන්න අයට ආපහු මතක් කර ගන්නයි , නොදන්න අයට දැන ගන්නයිත් එක්ක කෝපි උදාහරණෙකින්ම මම ඒ ගැන කියන්නම්. 

හොඳයි, මේක පුංචි පරික්ෂණයක්. හිතන්න අපි ගන්නවා කියලා කැරට් අලේකුයි, බිත්තරේකුයි, කෝපි ඇට ටිකකුයි. 

අපි මේ ජාති තුන වෙන වෙනම වතුර භාජන 3 කට දාලා ලිපේ තියලා විනාඩි පහලවක් විස්සක් විතර රත් වෙන්න ඇරලා ලිපෙන් බාගන්නවා කියලත් හිතන්නකෝ. මොනවගේ දෙයක් දකින්න පුළුවන් වෙයිද ?  

හරියටම හරි, කැරට් අලේ වතුරට දාලා තම්බන්න කලින් බොහොම තදට තිබුනත් දැන් අතින් පොඩි කරන්න පුළුවන් තරමට ඒක මෙලෙක් වෙලා තියෙනවා දකින්න පුළුවන්.

බිත්තරේ ගැන හිතලා බලනවා නම්, බිත්තරේ වතුරේ දාලා තම්බන්න කලින් බැරිවෙලාවත් කැඩුනොතින් බිත්තර සාරු අත පුරා ගෑවෙන්න පුළුවන් වුනත් දැන් බිත්තරේ තැම්බිලා හොඳට ඝන වෙලා තියෙනවා දකින්න පුළුවන් ආපහු නොවෙනස් වෙන විදිහට.

එතකොට කෝපි ඇට ටික ? ඔව් කෝපි ඇට ටිකේ නම් කිසිම වෙනසක් දකින්න ලැබෙන්නේ නෑ. ඒත් කෝපි ඇට වල පාට, රසය අර උණූ වතුරට මිශ්‍ර වෙලා තම්බපු වතුර ටිකත්  සුවඳ හමන්න පටන් අරගෙන තියෙනවා.

අපි ප්‍රශ්න වලට මුහුණ දීලා ඒවට ප්‍රතික්‍රියා කරන  විදිහත් හරියට ඔන්න ඔය වගේම තමයි. 

සමහරු කැරට් අල වගේ. ඒ කියන්නේ හිත් හරිම තදයි. ඒත් ප්‍රශ්නයක් ආවහම උණු වතුරේ තැම්බුනු කැරට් අලයක් වගේ ඒ ප්‍රශ්න දරා ගන්න බැරුව හිත් මොලොක් කර ගන්නවා. තේරෙන බාසාවෙන් කියනවා  නම් මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ආවහම  කඳුළු පෙරාගෙන, හොටු පෙරාගෙන අඬ අඬ ඉන්නවා වගේ  මුකුත්ම විසඳුමක් හොයන්න යන්නේ නැතුව.

තවත් සමහරුන්ගෙ හිත් ගොඩාක් මොළොක්. ඒ වුනාට  ප්‍රශ්නෙකට මූණ දෙන්න වුන දවසට එයාලගෙ හිත් පුදුම විදිහට දැඩි වෙනවා. ඒ හිතක් ආපහු මොනම දේකින්වත් උණු වෙන්නෙ නෑ. ඒ හරියට අර තම්බපු බිත්තරේ වගේ. 

ඒත් කෝපි ඇට තැම්බුනා කියලා කෝපි ඇට වල සැකැස්ම කොයිම විදිහකින් වත් වෙනසක් සිද්ද  වෙන්නෙ නෑ. ඒ වගේ සමහර මිනිස්සුත් ප්‍රශ්න ආව කියල තමන්ව වෙනස් කරගන්නෙ නෑ. ඒ ප්‍රශ්න වලට බොහොම හොඳින් මුහුණදෙනවා. සංවේදී වෙලාවත් දැඩි වෙලාවත් තීරණ ගන්න යන්නේත් නෑ. කෝපි ඇට තැම්බුවට පස්සේ ඒ තම්බපු  වතුර ටික සුවඳ හමන්න, වතුරට රසයක් පාටක් ලැබෙන්න ගන්නවා වගේ මිනිස්සු තමන් වෙනස් නොවී, තමන් ඉන්න පරිසරය හොඳ පැත්තට වෙනස් කරගන්නවා. තමන්ට පීඩා කරපු රත් වෙච්ච වතුර ටිකට වුනත් තමන්ගේ රසය ගුණය ලබා දෙන්න කෝපි ඇට පසු බට වෙන්නේ නෑ. 

අන්න ඒ වගේ කොයි තරම් ප්‍රශ්න ජීවිතේට ආවත් ඒ දේවල් වලට නොසැලී මුහුණ දෙන්න අපිටත් පුළුවන් නම්, ඒ ප්‍රශ්න ගේන අයටත් යහපතක් කරන්න අපිට පුළුවන් නම්, ප්‍රශ්න සාර්ථකව විසඳගන්න අපිට පුළුවන් වේවි වගේම හැම දෙනා එක්කම හොඳින් ජීවිතේ ගත කරන්නත් අපිට හැකියාව ලැබේවි. 

ඒ නිසා කැරට් අලයක් වත්, බිත්තරයක්වත් නොවී කෝපි ඇට ටිකක් වෙන්න අපි හැම කෙනෙක්ම උත්සාහ කරන්න ඕනේ කියලයි අද තුශානිට කියන්න ඕනේ වුනේ. 

ප.ලි. - කෝපි පාඩම තුශානි කාලේකට කලින් කැරට් අලයක් වෙලා  ඉන්නකොට ඉගෙන ගත්ත පාඩමක්. හි..හි.. ඉතින් අද පෝස්ට් 100 සම්පූර්ණ වෙන විශේෂ දවසක් නිසා ඒ  පාඩම කියලා දුන්න කෙනාට ස්තූති කරන්නත් මේක අවස්ථාවක් කරගන්නවා ~