එකේ පන්තියේ මුල්ම දවස.. ( 1st Blog Anniversary )

මතකද අපි මුලින්ම ඉස්කෝලේ ගියපු දවස ? සමහර අයට නම් මතක නැතුව ඇති. ඒත් හුඟ දෙනෙක් කියයි ඔව් මතකයි කියලා. මොකද ඒ දවස අපි හැම කෙනෙක්ගේම ජීවිත වල හරිම සුවිශේෂී දවසක් නිසා. 

අලුතෙන්ම මහපු සුදුම සුදු ගවුමක් ඇඳලා අලුත් සපත්තු දෙකක් දාලා ලස්සන රෝස පාට අලුත් බෑග් එකකුත් පිටේ එල්ලගෙන අම්මයි තාත්තයි එක්ක ලොකු ඉස්කෝලේ ගියපු හැටි නම් තුශානිටත් තාමත් මතකයි. එක වසරේ ඉඳලා දෙක වසරට ගිය චූටි අක්කලා නෙළුම් මල් අලුත් නංගිලාගේ අතට දීලා, ඉස්කෝලේ  ඇතුලට එක්කරගෙන යනකොට, තුශානිට වඩා චුට්ටක් ලොකු අක්කෙක් නෙළුම් මලක් දීලා අම්මගේ අතේ එල්ලිලා හිටිය තුශානිව එකේ පන්තියට එක්කගෙන ගිය හැටි හරිම සුන්දර මතකයක්.  

හදිස්සියේම එකේ පන්තියට ගිය මුල් දවස ගැන ලියන්න හිතුනේ අද දවසත් එදා ඒ එකේ පන්තියට ගිය දවසත් එකම විදිහට තුශානිට දැනුන නිසා.   එදා තුශානිගේ අතින් අල්ලගෙන ආදරෙන් , පරිස්සමින් එකේ පන්තියට එක්කගෙන ගියා වගේම බ්ලොග් ලෝකය තුලත් වසරක් කාලයක් ගතකරලා වසරක් සම්පූර්ණ කරන්න, ඒ කියන්නේ එකේ පන්තියේ වාඩි වෙන්න ඉස්කෝලේ ගිය පලවෙනි දවසේ වගේම තුශානිට ශක්තිමත් අත්වැලක් ලැබුනා. 

බ්ලොග් එකක් හදා ගන්න, බ්ලොග් ලියන්න, අඩුපාඩු කම් හදා ගන්න වගේම, ප්‍රශ්ණ වලට මුහුණ දෙන්න,  බෑ කියලා නැවතුනාම කොහොම හරි එක්කරගෙන යන්න ඒ ලැබුන අත්වැල නිසා නොවෙන්න සමහර විට අද මේ පෝස්ට් එක වුනත් නොලියවෙන්න ඉඩ තිබුනා. ඉතින් ස්තූති කරන්න වචන නැති වුනත් හුඟක් ආදරෙන් වගේම ගෞරවයෙන් ඒ හැම දිරිගැන්වීමක්ම තුශානි මතක් කරනවා.

ගෙවුනු අවුරුද්ද ජීවිතේට අලුත් දේවල් එකතු වුනු ජීවිතේ ගත කරපු ලස්සනම අවුරුද්දක් කිව්වොත් මම හිතන්නේ එකේ වැ‍රැද්දක් නෑ. මොකද කලින් තුශානි  බ්ලොග් එකක් පටන් ගන්නව තියා බ්ලොග් ගැන වත් ඒ තරම් දැනීමක් ඇතුව හිටියේ නැති නිසා. "අ" යනු "ආ" යනු වත් නොදැන හිටිය බ්ලොග් කලාව ගැන දැන ගත්ත මුල් කාලේ කලේ, රෑ දවල් නැතුව බ්ලොග් වල පොස්ට් කියවපු එක. ඊට පස්සේ තමයි හිතුනේ ඒවට කමෙන්ට් එකක් දාන්න ප්‍රොෆයිල් එකක් වත් හදා ගන්න ඕනේ කියලා. අන්තිමට කොහොමින් කොහොම හරි ප්‍රොෆයිල් එකක් වෙනුවට බ්ලොග් පි‍ටුවක්ම නිර්මාණය වුනා. 

බ්ලොග් එකක් හදා ගත්තට ලියන්න කොහෙද වෙලාව, ඔපීසියේ වැඩයි අමතර අධ්‍යාපන වැඩ කටයුතුයි එක්ක වෙලාවක් හොයා ගන්න එක ලේසි පහසු නෑනේ. ඒත් ඉතින් පුළුවන් විදිහට පෝස්‍ටු 55 ක් ලියලා ඉවර කරගත්ත එක ගැන නම් හිතනකොට හිතට ලොකු සතුටක් දැනෙනවා.  කිසි දවසක නොදැක්ක අය වුනත් දවසින් දවස එකතු වුනු බ්ලොග් යාළුවන් ගෙන් ලැබුනු අදහස්, දිරි ගැන්වීම්, අඩුපාඩු හදා ගන්න ලොකු පිටිවහලක් වුනා. ඉතින් කැකුළු ගොමුවට ගොඩවැදුනු හැම කෙනෙක්ටම ස්තූති කරන්නත් තුශානි මේක අවස්ථාවක් කරගන්නවා.

ඉතින් පුළුවන් විදියට, ඉඩ කඩ ලැබෙන විදියට ඉදිරියේදිත් මොන මොනාහරි කුරු‍ටු ගාන්න උත්සාහ කරන්නම්කෝ

තුශානි ලියපු පෝස්‍ටු අතරේ ඔයාලා කැමතිම එකක් තියෙනව නම් කියලා යන්න කියලාත් ඔන්න පුංචි ඉල්ලීමක් කරනවා..