71. මේ මාත් එක්ක ඉන්න අය ....

ට්‍රීං ට්‍රීං ......  ට්‍රීං ට්‍රීං ......

හලෝ තුශී... ඔයා ඔෆිස් එකේද ?   

නෑ අනේ ...මම Zoo එකේ.

හපොයි... ඔයාව අල්ලගෙන ආවද එහෙනම්. හා.. හා.. මම හවසට එන්නම්කො බලන්න  හි..හි... 

ඕන් නෑ...................... මම තියනවා බායි.. 

 ----------------------------------------------------

බෑ... බෑ.. 

මට නම් මේක කරන්න බෑ.... මට මේක කොච්චර කරත් ඉගෙන ගත්තත් බෑ... බෑ...අනේ කරලා දෙන්නකෝ ප්ලී........ස්  

හෆොයි. මට මේ හුස්ම ගන්නවත් බෑ.. මම කොහොමද ඒ ටිකත් කරන්නේ. 

බෑ... අනේ ... අදට විතරක් මේ ටික කරලා පොඩි හෙල්ප් එකක් දෙන්නකෝ...

හ්ම්... හ්ම්... අදටත් මම කරන්නම්. ඔන්න ආපහු නම් බෑ. 

බෑ බෑ කියන එක නවත්තලා බලාගෙන ඉන්න ඕනේ කොහොමද ඒක කරන්නේ කියලා හරිද.

 ----------------------------------------------------

මේ .. ඔයා හරිද ?

අයියෝ තාම නෑ...  චුට්ටක් ඉන්න මාත් එනකන්... තව ටිකක් තියෙනවා. මට ඔයාලගේ ස්පීඩ් එකට එන්න බෑනේ.

කෝ ඉක්මන් කරන්න ඉක්මන් කරන්න. මෙහෙම ගියොත් යක්කු ගස් නගින වෙලාවට තමයි ගෙදර යන්න වෙන්නේ.

හරි හරි... මේ ඉතින් මගේ උපරිම වේගේ තමයි. 

----------------------------------------------------

හප්පේ මෙයාට තියෙන කුලප්පුවක්. හෙමින් ගමනක් ඇත්තෙම නෑ.

එහෙම නැතුව මේ සේරම කොහොම කරන්නද..

දුවන්නං වාලේ ඔහොම දුවන එකනම් ඒ තරම් හොඳ නෑ හැබැයි.  

හරි හරී අද කාලේ මෙහෙම නැතුව බෑ.. ලෝකේ යන වේගේට අපිත් යන්න ඕනේ.. 

----------------------------------------------------

පැන පැන යන එක මෙයාට නවත්තන්නම බෑ නේද ? 

හි..හි... දැන් ඒක පුරුද්දට ගිහින්. පැන පැනමයි ‍යන්න හිතෙන්නේ. 

පැන පැන යන එක නවත්තලා දැන් වත් හරියට දෙයක් කරන්න ඉගෙනගන්න.  

බලමුකෝ බලමුකො ට්‍රයි කරලා..

----------------------------------------------------

මේ .... මොනාද ඔය බෙල්ල දික් කර කර  බලන්නේ ? 

ඔයාලට ඉතින් මේවා කොහේ පේනවද ? මම ඉතින් යන්තම් උස වෙලා ඉපදුන හින්දා මේවා ලේසියෙන්ම බලා ගන්න පුළුවන්.

අපි ඉතින් කියන්නේ නෑ ඔය බෙල්ල දිග කමේ වාසි.  

හරි හරි දැන් ඔය කතාව නවත්තලා අහගන්නකෝ මම දැක්ක දේවල්.

----------------------------------------------------

හරිම බඩගිනියි අප්පා...මොනාහරි කෑවා නම් හොඳයි වගේ. 

දැන් නේද දවල්ට කෑම කෑවේ ? 

පිස්සුද... දවල්ට කෑම කාලා දැන් පැයක් විතර වෙනවා. 

ඔහොම කෑම කාලා නම් කෙට්ටු වෙන්න බෑ හැබැයි. 

හරි හරි.... හෙට ඉඳලා වැඩිය කන්නේ නෑ..

ඔය හෙට නම් කවදාවත් එන හෙටක් නෙවෙයි.. හි...හි... 

ම්හ්.. ඔහොම ඉන්නකෝ මම කෙට්ටු වෙලා පෙන්නන්න.

 ----------------------------------------------------

 මම මේ අවසාන වතාවට කියන්නේ. මීට පස්සේ මේ වගේ දෙයක් වෙන්න බෑ. දන්නවනේ මම කවුද කියලා. මාත් එක්ක වැඩ කරන එක ලේසි නෑ..

නෑ.. නෑ.. අපහු එහෙම දෙයක් අපේ අතින් වෙන්නේ නෑ. අපිට තව අවස්ථාවක් දෙන්න.

මට නිදහසට කාරණා ඕනේ නෑ. හොඳට මතක තියාගන්න මේ අන්තිම වතාව. වැඩේ කොහොමහරි කෙරෙන්න ඕනේ. 

හොඳයි... අපි ඒ විදිහටම කරන්නම්. .

 ----------------------------------------------------

අපි එකට එකතු වෙලා වැඩ කරන්න ඕනේ. එතකොට තමයි අපිට කණ්ඩායමක් විදිහට එන ඕනම ප්‍රශ්ණේකට මූණ දෙන්න පුළුවන් වෙන්නේ. 

ඔව් .. ඔව් .. ඔයා හරි.

හැමෝගේම අදහස් දෙන්න. ඊට පස්සේ කට්ටිය කතා කරලා හොඳ අදහස් තෝර ගම්මු. ම්... වැඩ ටික බෙදාගෙන තමන්ගේ වැඩේ උපරිමයෙන් කරන්න හැම කෙනෙක්ම උත්සාහ කරන්න ඕනේ. 

 අපි ලෑස්තියි. අපි මේ දේ  හොඳට කරමු. .  

 හ්ම්.. ඒ ටික දෙනෙක් විතරයි. මේ ඉන්නේ අනිත් කට්ටිය.

අයියෝ... නෑ නෑ... සත්තු වත්තේ කට්ටිය නෙවෙයි... අපේ ඔපීසීයේ කට්ටිය.   

අපහාස කරන්න හිතාගෙන ලිව්ව නෙවෙයි. ඔපීසියේ එක එක අය දැක්කහම තුශානිට ඔය වගේ දේවල් හිතෙනවා. ඉතින් ඇත්තනේ නැද්ද හා ? 

තුශානිවත් අනිත් අයට ඔය වගේ පේනවා ඇති නේද.. හි..හි..

                      

තුශානිට පොඩි කාලේ ඉඳලා තියෙන තාම හොඳ කරගන්න බැරි වෙච්ච දරුණු ලෙඩක් මේ. මොනව කරන්නද... ඒ නිසා ඔන්න ඔහේ පේන දේවල් ගැන ටිකක් ලියන්න ඕනේ කියලා හිතලා තමයි මේ පොස්ට් එක ලිව්වේ. :-)

 

දැන් කියන්නකෝ බලන්න ඔයාලටත් මෙහෙම දේවල් පේනවද කියලා ?