සයුරු තරණය ....

පරතෙරක් නොපෙනෙනා සයුරක
මහමෙරක් පැතුමන් අරන්
සයුර ගුවනට මුසුවනා ඉම
ඈත සිතිජය වෙත යමින්...

යකඩ බඳ ලෙස ජීව ලද මුත්
ප්‍රාණ ලැබ ඩහදිය මතින්
සයුර හා උරෙනුර ගැටෙන්නට
නැකැත් මොහොතින්  පිටවෙමින් ...

පහන් තරුවෙන් එළිය ලැබගෙන
මින් රැලෙන් මං ලකුණු අසමින්
පෙළට නැග එන රළ මතින් පැන
නිම් වලළු පසු කර ගොසින්...

තනි වුනත් මහ සමුදුරේ මැද
පාළු සීතල රාත්‍රියේ
නිමාවක් දකිනා තුරාවට
හැරවුමක ඉඟි නොම වුනේ...

ජීවිතේ මෙය මැයි පසක් කර
දුක සතුට රළ පෙළ දිගේ
ගමන අවසන නැංගුරමලා 

 නැවත ගමනක මතු දිනේ...