‍යශෝධරා ...

චන්ද්‍ර මඩලේ සුපුන් සඳ  මෙන්
එකලු කල මා හද           විමන් 
අමාවක බට සඳක්        විලසින්
නොකියා ගියෙ ඇයි හැර විමන්

කුමරු තුරුලේ හිදිනු දැක දැක

අතැර ලා රජ සිරි සුපන්
කෙලෙස නික්මී ගියේ දෝ සිඳ
බැඳුනු බැඳි සසරේ පටන්

වැඩෙන කුමරුන් අසාවී කෝ
කෝ කොහිද මාපිය රජතුමන්
කෙලෙස මා පවසම්ද ඔබේ ගුණ
නොහැක පුරවනු ඔබේ සෙනේ

මුදන්නට නම් ලෝ සතුන් හැම
සසර දුක් මහ සාගරෙන්
පෙරූ පෙරුමන් නිසා වෙන්දෝ 

තිරදිටනක් ගත්තේ මෙවන්

සිඳ දැමූවත් සසර බැඳි බැමි
සතන් වෙත මෙත් දයාවෙන්
අවැසි නැණ බල විරිය පතනෙමි
පසෙක ලා දුක් සෝ සුසුම්...