සිටිය හැකිදෝ කඳුලට නෑවිදින් ...

වලා පටලක් ගමන් ගත් ලෙස
දසුන් බොඳකර දෙනයනේ
පියාපත් තෙත බරිත වු ලෙස
දැවටි දැවටී ඇහි පියේ

උල්පතක දිය මතුවනා ලෙස  
සැනින් මතුවි නෙත් ඉමේ

දෝරේ ගලනා දිය කඳක් ලෙස
දෙකොපුලෙන් රූටා වැටේ

දරන්නට බැරි මහමෙරක් ලෙස
නෙතු පියන් දෙක තෙරපමින්
ගිලිහිලා එන වැහි පොදක් ලෙස
සරයි ඔබ මොබ  වත්සුනු වතේ

 සිහිල දුන්නත් පිණි පොදක් ලෙස
තුටින් පිරිපුන් නෙත් කොනේ
දුක සමග උණු කඳුලු බිදු ලෙස
නැගෙයි ගිනි දැල්ලක් ලෙසේ

නැගෙන ලතැවුල් රළ පෙළක් ලෙස
එකින් එක පෙළ ගැහි ගැහී
වෙරළ ඒ හැම දරනවා ලෙස
කඳුල බර කර පින්නාගෙනේ

හැමූවත් සැඩ සුළං රළු ලෙස  
බි‍ඳෙන් බිඳ බාදාවන් මතින්
නොදැන නොහැගෙන අජීවී ලෙස
සිටිය හැකිදෝ කඳුලට නෑවිදින්...