සිපිරි ගෙවල් - 2 කොටස

ගෙවුනු සතිය හුඟක් කාර්යබහුල සතියක්. ඉඳහිට බ්ලොග් එක පැත්තේ අවිත් ගියත් පෝස්ට් එකක් ලියන්න තරම් ඉඩකඩක් හොයාගන්න තුශානිට අවස්ථාවක් ලැබුනෙම නෑ.

කලින් ලියපු පෝස්ට් එකෙන් චාල්ස් දයානන්ද මහත්තයගේ  "සිපිරි ගෙයක වසර හයක් " පොත ගැන දුන්න හෝඩුවාවත් එක්ක තුශානි දීපු පොරොන්දුව ඉක්මනටම ඉෂ්ට කරන්න ඕනේ හින්දම කොහොමහරි වෙලාවක් හොයාගෙන පොත ගැන පුංචි විස්තරයක් ලියන්න ඕනේ කියලා හිතුවා

මේ තියෙන්නේ පොතේ පිටකවරේ ඡායාරූපයක් ...

සය වසරක කාලයක් හිර ගෙදර විඳි අත්දැකීම් පාදක කරගෙනයි චාල්ස් දයානන්ද මහත්තය මේ පොත ලියලා තියෙන්නේ. සිර ගතවෙලා හිටපු කාලේ සිදුවෙච්ච සිදුවීම කඩදාසිවල සටහන් කරගැනීම වගේම විශේෂ සිදුවීම් චිත්‍රයට නැගීමේ පුරුද්දත් නිසා පසු කාලීනව ඒ තොරතුරු මේ විදිහට පොතක් වශයෙක් එලිදක්වන්න හේතුපාදක වෙලා තියෙනවා. 

හැම කෙනෙක්ටම පොත හොයාගෙන කියවන්න අවස්ථාව නැති නිසා, පොතේ තිබුන ටිකක් සුවිශේෂි සිදුවීම් කීපයක් ගැන කෙටියෙන් හරි සටහනක් තියනවා. හැබැයි ඒ, පොත කියවපු පාඨකයෙක් විදියට මගේ හිත‍රැදි අවස්ථා. 

හිර ගෙදර පාටි 
උසාවියෙන් වරද කරුවන් ලෙස තීන්දු කරපු අය බරපතල වැඩ සහිත, දීර්ඝ කාලීන, කෙටි කාලීන සිර දඬුවම් නියමවු අය විදිහට වර්ග කෙරෙනවලු. මරණ දඬුවම නියම වෙච්චි අය ( කණ්ඩෙම් කාරයන් ) හැර අනික් අය හැමෝම උදේ 8.00 ඉදන් හවස 4.00 වෙනකන් වැඩ පාටි වල වැඩ කරන්න ඕනෙලු. වඩුපාටිය, ටින්කර්පාටිය, දරපාටිය, කුස්සිපාටිය, ටේලර්පාටිය විදිහට ඒව පාටි විදියට වෙන්වෙලා තිබිලා තියෙනවා. පාටි වල වැඩ ගැනත්, හිරගෙදර සමාජ පසුබිම ගැනත් හුඟක් අපි නොදන්න දේවල් සවිස්තරව සඳහන් වෙනවා.

උම්බලකඩ සෑදීම හා පොල් කිරි ලබා ගැනීම 
හිරගෙදරදි කන්න හම්බවෙන කෑම වේල ගැන බොහොම අපූරු විස්තරයක් පොතේ තියෙනවා. තමන්ට කෑමට ලැබෙන කෑම වේලට අමතරව හිර කුටිවල හදපු විශේෂ කෑම ගැනත් පොතේ සඳහන් වෙනවා.උදේට හම්බවෙන පොල් සම්බෝල එකතුකරගෙන මිරිකලා තමයි ඒවට ඕනකරන පොල් කිරි හොයාගෙන තියෙන්නේ. දවල්ට හම්බවෙන මාලු කෑලි කුඩා කැබලි වලට කුඩු කරලා කෝප්පෙක දාලා හිර කාමරේ බල්බ් එක යට දවස් කීපයක් තියලා තමයි කෑම රසවත් කරගන්න උම්බලකඩ හදාගෙන තියෙන්නේ.

කොරතිකාරයෝ 
සමහර සිරකරුවන් තමන්ගේ දක්ෂතා එක්ක විවිධ නිර්මාණවල නියලිලා තියෙනවා. එහෙම හදපු කලා කෘති වලට කියලා තියෙන්නේ " කොරති " කියලා. ඒවා මුලාදෑනීන්ට විකුණලා කට්ටිය සල්ලි හොයපු හැටිත් පොතේ අපූරුවට විස්තර වෙනවා.

පච්ච

හිර කරුවන්ගේ තිබිච්ච පච්ච ගැන කතා නම් හරිම රසවත්.. 

ම්... ඒ අතරින් එකක් මේ;

එක් පුද්ගලයකුගේ අතේ පච්චයක් ඉවත්කිරීමට ගත්තු කැලලක් ඉතිරි වෙලා තිබිලා තියෙනවා. පැල්ලමට යටින් " සෝමා" කියලත් ලියලා තිබිලා තියෙනවා. ඒ ගැන ඒ පුද්ගලයගෙන් අහුවහම කියලා තියෙන්නේ " පද්මා තරහවූ පසු සෝමා සමග යාලු වු බවත් පත්මා කියන නම සූරා දමා සෝමා කියා කොටා ගත් බවත් සෝමාද තරහවුවහොත් අයෙත් ගෑණුන්ගේ නම් කොටා නොගන්න බවත්ලු.. 

හොඳ හිත, ගැහුවොත් ගහනවා, එකහිත, බුදු සසුන බැබලේවා , වගේ පච්ච කොටාගෙන හිටිය අය ගැනත් පොතේ රසවත්ව විස්තර වෙනවා.

එල්ලුම්ගහ  
එල්ලුම් ගහ ගැනත්, පස් දෙනෙකු එල්ලා මරපු ආකාරය ගැනත් පොතේ සඳහන් වෙනවා. ඒ අයගෙන් පෝරකය වෙත දෙපයි ගොස් ඇත්තේ එක් අයෙක් පමණයි. ඔහුත් සිහිවිකලෙන් හිටපු එක්කෙනෙක්. ඒ අවස්ථාවන් කොච්චර සංවේදීද යන්න චාල්ස් දයානන්ද ශූරීන් ඒ අවස්ථා වචනයට පෙරලා තිබූ අකාරයෙන්ම හැඟුනා කිව්වොත් හරියටම හරි .

එල්ලුම් ගහට නියමවූ අය අතරින් මරු සිරා ගැන කතාවත්, හතර පාරක් මරණ දඬුවමෙන් බේරිච්ච සුමතිපාල ගැන කතාවත් මගේ හිතට තදින්ම දැනුනා.

හුඟදෙනෙක් පොතගැන ලියන්න කියලා කරපු ඉල්ලීම නිසා මෙහෙම කෙටියෙන් සඳහනක් කලත් මේක කොහොමටවත්ම ප්‍රමාණවත් නෑ කියන එකයි මගේ හැඟීම. 

ඒ නිසා පොත හොයාගෙන කියවලාම බලන්න කියාලා ඔන්න තුශානි පෝස්ට එක අවසන් කරන ගමනුත් අපහු මතක් කරනවා.