දඟකාර වස්සානය ...

වස්සාන කාලය ආරම්භ වුනත් එක්ක වැස්ස බොහොම දඟකාර විදිහට අපි අතරට ආවා. ඒ නිසාම මේ දවස් වල අපි හැම කෙනෙක්ම වැස්සේ මේ දඟකාරකම් වලට මුහුන දෙනවා. මේ දැනුත් අපිට හොඳටෝම වැස්ස.  ඉතින් ඒ නිසා වැස්සේ මේ දඟකාරකම ගැන පුංචි හරි සටහනක් බ්ලොග් පි‍ටු අතරට දැම්මොත් හොඳයි කියලා මට හිතුනා..

                           

පුංචි කාලේ නම් වැස්ස කිව්ව ගමන් අපේ මතකයට මුලින්ම එන්නේ කඩදාසි බෝට්‍ටු. එක එක සයිස් එකේ බෝට්‍ටු හදාගෙන වැස්සේ ඒවා පාවෙලා යනහැටි හරිම ආසාවෙන් බලන් හිටියා . කොළයක් දෙකට තුනට නමමින් තත්පර කීපයකින් ඒක බෝට්‍ටුවක් බවට පත්කරන්න අපේ අඟිලි තුඩු සමත් වුනා. 

                             

දේදුන්නකට යන පාර හොය හොය, හබරල කොලයක් ඉහලගෙන කෙහෙල් කොට වලින් හදපු පාරුවක නැගලා මුහුදු කොල්ලකාරයො වෙච්චි හැටි හරිම සුන්දර මතක සටහන්.

වැස්සෙ තෙමෙන්න එළියට බහින්න තහංචි වුන දාට වැහි බින්දුවක් තරමටම  මූණ බෙරි කරගෙන ජනෙල් කවුළු වලින් වැස්ස දිහා බල බල හූල්ල හූල්ල ජනේල් වීදුරුවෙ චිත්‍ර ඇදපු හැටි එදා දඩුවමක් වුනත් අද ලස්සන මතකයක්.

වැස්සේ සීතලටත් ගොරෝ මාමගේ ගෙරවිලි සද්දෙටත් බයවෙලා අම්මගෙ තුරුලේ උණුසුමට ගුලිවෙලා නිදාගත්ත හැටි අදටත් අමතක කරන්න බෑ. 

                                   

ඉස්කෝලේ යන්න අදිමදි කරලා හොරට ගෙදර නැවතුනු හැටිත්, ඊට පස්සේ  ඔළුවෙ ඉදන් පෙරෝගෙන නිදා ගත්ත හැටිත්, වැස්සේ තෙමි තෙමි සෙල්ලම් කරලා උණු උණු කෝපි කෝප්පයකින් ඇඟ උණුසුම් කරගත්ත හැටිත් අපි හැම කෙනෙක්ම වගේ කරපු සොඳුරු වැරදි. 

                            

වැස්ස මේ හැම සොඳුරු මතකයක්ම එදත් අදත් හෙටත් අපි වෙත දඟකාර කමින් ‍රැගෙන එන්නේ අපේ දඟකාරකම් අපිට මතක් කරන්නදෝ කියල මට හිතෙනවා .ඒ නිසාම එදත් අදත් හෙටත් අපි වැස්සට හුඟක් ආදරය කරාවි....